Yokkie Blogger

เราทุกคนต่างก็มีชีวิตเป็นของตัวเอง... มีเรื่องราวในชีวิตที่ต่างกัน มีความรับผิดชอบในหน้าที่.. ที่ต่างกัน... มีทั้งเรื่องดี และไม่ดี ปะปนกันไปต่างกัน... ถ้ามัวแต่คิดว่า... มีแค่เราที่ต้องเจอเรื่องไม่ดี มีแค่เราที่ต้องเจอเรื่องห่าเหวอยู่คนเดียว คงทำให้เรากลายเป็นคนเห็นแก่ตัว ในสายตาคนอื่นแน่นอน... จะอายุเท่าไหร่ก็มีเรื่องให้เครียด มีเรื่องให้คิด มีปัญหาให้แก้กันทั้งนั้น... เขาเลยต้องให้ “นึกถึงใจเขาใจเรา” ไง... #YokkieBlogger

เราทุกคนไม่ได้ “ดีเสมอไป” หรือ “ไม่ดีเสมอไป” หรอก กับบางคน... แรก ๆ เราอาจมองว่า “เขาดี” เพียงเพราะเขาทำในสิ่งที่เราอยากจะให้เป็นแบบนั้น แต่พอวันนึง เขากลับทำอีกแบบนึง เพียงเพราะต้องเอาตัวรอด... เราก็ไปมองว่า “เขาไม่ดี” ซะแล้ว “ท้ายที่สุดเราก็ไม่ควรไปตัดสินความดีของใคร ด้วยความคิด และคำพูดของตัวเอง” “ความถูกต้อง” “สิ่งที่ควรจะเป็น” สำหรับเรา ..ก็อาจไม่ใช่ทางเลือกสำหรับเขา.. ทุกคนย่อมทำเพื่อตัวเอง และคนของตัวเองกันทั้งนั้น... “ถ้าเราได้อยู่จุดเดียวกับเขา เราอาจเลือกที่จะทำแบบเขาก็ได้...” #YokkieBlogger

เคยลองคิดเล่น ๆ นะว่า.. “ทำไมการสอบครั้งนึง  ต้องทำอะไรให้มันยุ่งยากด้วย..” “ทำไมต้องห้ามนู่น ห้ามนี่เยอะแยะไปหมด...” และตอนใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนอีก “ทำไมต้องทำให้มันดูเยอะด้วย” “ง่าย ๆ ไม่ได้หรอ ?...” จนท้ายที่สุด... เราก็ได้บทเรียนจากคำถามพวกนั้น... ที่เราเฝ้าถามอยู่ตลอดระยะเวลาในตอนเรียน ตอนนั้นเราเพียงแค่... “ตั้งคำถาม” เราไม่เคยหาคำตอบมันด้วยซ้ำ... เราถึงไม่เคยเข้าใจ... “ความรับผิดชอบ” “ความมีวินัย” “ความพยายาม” “ความอดทน” ...สิ่งที่เรามีได้ในวันนี้ คือคำตอบของคำถามเหล่านั้น... #YokkieBlogger

เธอเอาอะไรไปมั่นใจว่า.. คนที่กำลังยิ้มอยู่ตรงหน้าเธอ.. คือคนที่มีความสุขจริง ๆ  ที่เธอคิดจะพูดกระแทกแดกดันยังไงก็ได้... ก็อย่างที่รู้กันแหละ ว่าคนเรามักมองเห็นในสิ่งที่อยากเห็น... โดยที่ไม่เคยมองต่อไปอีกว่าเขารู้สึกยังไงอยู่จริง ๆ ... การที่เราไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรนั่นไม่ผิด แต่ท้ายที่สุดแล้ว... ถ้าเราไม่ระวังคำพูดของตัวเอง เราก็ต้องรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนั้นให้ได้... อย่าทำอะไรตามใจตัวเอง เพียงเพราะมีคำว่า  “ขอโทษ” ...ไม่มีใครอยากได้ยินคำนี้... #YokkieBlogger

ในชีวิตหนึ่ง... เราเจอหลากหลายสังคม.. คนหลากหลายแบบ.. ในความไม่เหมือนกัน ของคนแต่ละแบบ.. มันจะมี “สิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน...” คือ.. “ความแตกต่าง” มันแทบไม่มีเหตุผลอะไร... ที่จะเอาใครมาเปรียบเทียบกับใครได้เลย มองเผิน ๆ อาจมีบางอย่างที่เหมือนกัน แต่ท้ายที่สุดแล้ว มันก็ไม่เหมือนกันอยู่ดี... และเมื่อไหร่ก็ตาม ที่เกิดการเปรียบเทียบระหว่างกัน... ย่อมมีคนที่ต่ำกว่า และสูงกว่าแน่นอน... แต่นั่นก็เป็นเพียงการเปรียบเทียบ ที่เราเป็นคน “สร้างขึ้นเอง...” “เพื่อทำร้ายตัวเอง...” เชื่อเถอะ... อย่าหมดหวังในชีวิตเลย... ถ้าอะไรที่เรายังด้อย ก็ฝึกฝนให้มากขึ้น... อะไรที่เรายังทำได้ไม่ดี ก็ไปทำมันให้ดีที่สุด... “ไม่มีอะไรที่แน่นอนเสมอไปหรอกนะ” #YokkieBlogger

หลายครั้งที่เราทำอะไรสักอย่าง... จะมีบางคนเอาไปพูดว่า..  “อยากเด่น” ... เอาเข้าจริง ๆ เรายอมถูกมองว่าเป็นคนเห็นแก่ตัว ที่อยากเด่น อยากเป็นฮีโร่สักครั้งจะเป็นอะไรไป เพราะในขณะนั้นที่มีแต่คนที่เบือนหน้าหนี...กันหมด แต่เราวิ่งวุ่นแก้ปัญหาอยู่ มันผิดหรอ... : แล้ววันนึง... เราจะต้องการคนแบบนั้นขึ้นมา... “คนที่พร้อมจะช่วยเราโดยไม่เบือนหน้าหนี” : #YokkieBlogger

ณ ช่วงเวลาหนึ่ง... เราทุกคนต่างคนต่างทุ่มเทเวลา ให้กับบางสิ่งบางอย่างในชีวิตคนละแบบ... คงไม่แปลก... ที่ชีวิตของแต่ละคน “ต่างกัน”  “ความคิด”...ที่ต่างกัน “ทางเดิน” ...ที่ต่างกัน “คนรอบข้าง” ...ที่ต่างกัน “ความรู้” ...ที่ต่างกัน “ความอดทน” ...ที่ต่างกัน “ความพยายาม”  ...ที่ไม่เท่ากัน... และชีวิตทุกคน... ก็จะเป็นไปตามทางของแต่ละคน จะให้มาเปรียบเทียบกัน “คงไม่ได้” #YokkieBlogger

กว่าคน ๆ นึง.. จะกลายเป็นคนเก่ง.. กลายเป็นคนที่มีความสามารถในแต่ละอย่าง อาจมีบางคนที่มองว่าเขาคนนั้น “โชคดี” ที่ได้เป็นแบบนั้น.. แท้จริงแล้ว “มันคือสิ่งที่เขาควรจะได้รับ” เพราะคน ๆ นึง จะได้อะไรมาสักอย่าง... เขาก็ต้องแลกกับบางอย่างในชีวิตเขาไป... “เวลา”  “ความคิด”  “ความอดทน”  และ “ความพยายาม” เราล่ะ..?  ที่อยากเป็นนู่น อยากเป็นนี่ “เวลาของเรา” เราเอาไปทำอะไร...? #YokkieBlogger

ยิ่งโตขึ้น.. เราจะยิ่งรู้สึกว่า... เราไม่ต้องพูดทุกเรื่องที่รู้สึกก็ได้... ตอนเจอเรื่องไม่ดี..  เจอเรื่องให้เครียด.. เราจะค่อย ๆ เรียนรู้การอยู่กับมัน.. โดยไม่ต้องบอกใคร แค่เรา “แก้ไข” ในสิ่งเราทำได้ และ “ช่างแม่ง” กับเรื่องที่ทำอะไรไม่ได้ เพราะถ้าเราเลือกที่จะบอกทุกเรื่องกับทุกคน คนเหล่านั้นก็ต้องมาเจออะไรแบบเรา.. จากที่เขา “มีความสุข”  เขาก็ต้องมา “เครียด” จากที่เขา “เครียด” อยู่แล้ว เขาก็ต้องมา “เครียดมากขึ้น”  ..เพราะเราอีก.. เราจะบอกแค่เรื่องที่เราอยากบอกนะ.. อะไรที่บอกไปเเล้วมันบั่นทอน เราขอเก็บมันไว้กับเราเอง... #YokkieBlogger

ความน่ากลัวของชีวิตหลังมัธยม.. มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เราต้องทำคนเดียว เหมือนเป็นการเริ่มเดินของชีวิตจริง ทำทุกอย่างคนเดียว.. ไปไหนมาไหนคนเดียว.. จะทำอะไรก็ต้องไปคนเดียว.. และเราไม่สามารถ”หยุดเดิน” เพียงเพราะ...  “ไม่มีเพื่อนไป” ทุกคนต่างมีทางเดินเป็นของตัวเอง และทุกคน ก็ต้องไปเจอเพื่อนร่วมทางเดินใหม่... เช่นกัน... #YokkieBlogger

ดีใจที่ครั้งนึงเราเคยรักกัน เธอได้รู้จักเรา เราได้รู้จักเธอ เเละต่างคนต่างได้บทเรียน จากความรักของเราสองคน จนสุดท้าย มันได้ทำให้เรากับเธอ ได้กลายเป็นคนในแบบทุกวันนี้ “แด่ทุกความสัมพันธ์ที่จบไป” #YokkieBlogger

“รูปถ่ายที่สวย” เรามองว่า... มันคือเรื่องราวที่เกิดขึ้นในภาพนั้น ถึงมันอาจไม่ได้ตรงตามลักษณะ ของรูปภาพที่ดีไปซะทีเดียว แต่มัน... เป็นรูปที่เราตั้งใจถ่ายครั้งแรก เป็นรูปที่เรานั่งถ่ายอยู่ข้าง ๆ คนสำคัญ เป็นรูปที่เราถ่ายให้ใครสักคน และเป็นรูปที่ในวันนั้นคือวันที่เราได้อยู่กับใครคนนึง ...เป็นครั้งสุดท้าย... เสน่ห์ของมันคงอยู่ที่ความรู้สึกที่เรามีต่อภาพนั้น ท้ายที่สุดแล้ว เราก็ยังคงเชื่อใน คำที่ว่า "ไม่มีขอบเขต" เพราะแต่ละคนพบเจออะไรที่ต่างกัน ให้ความสำคัญกับอะไรไม่เหมือนกัน เห็นค่าในบางสิ่งบางอย่างที่คนละมุม แค่เราชอบแบบไหน ก็ทำแบบนั้น... #YokkieBlogger

นี่ก็ใกล้สิ้นปีละ... มีหลายเรื่องราวที่มีทั้งดีและไม่ดี หลายเรื่องที่อยากให้เกิดขึ้นและไม่อยากให้เกิด แต่เรื่องทั้งหมดที่เรากำลังเอ่ยถึง ..มันผ่านไปหมดแล้วล่ะ.. สำหรับเรื่องดี ๆ มันยังคงเป็นความทรงจำที่เรานึกถึงแล้วรู้สึกดี สำหรับเรื่องไม่ดีที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เรามีตัวเลือกน้อยลง เราใช้ชีวิตง่ายขึ้น ทางไหนที่เคยทำแล้วไม่โอเค วันนี้เราก็จะไม่ทำ ... ถ้าลองนึกเล่น ๆ ว่าเรื่องร้าย ๆ ที่เราเคยเจอ มันยังไม่เกิดขึ้นกับเราล่ะ วันข้างหน้าเราก็ต้องเจอใช่มั้ย... สุดท้ายแล้วมันทำให้เรารู้สึกว่า... "ดีแล้วแหละ".. ที่เราผ่านมันมาแล้ว... #YokkieBlogger

บางอย่างที่เราเคยรู้สึกชอบมาก ๆ วันนึงมันกับกลายเป็นความธรรมดา จากที่เราเคยตื่นเต้นกับมันมาก ๆ วันนี้มันกลายเป็นความเคยชิน มันทำให้เราได้รู้ว่า... บางอย่างมันมีช่วงจังหวะความสำคัญ และบางอย่างมันจะยังคง... ดีต่อใจเราอยู่แบบนั้นไปเรื่อย ๆ อย่างเช่นหลายอย่างในชีวิตเรา ในตอนนี้... #YokkieBlogger

ในเวลาที่มีใครสักคนมีความสามารถที่เหมือนเรา... แต่ทำไมเขาได้รับโอกาสที่ดีกว่า ที่เยอะกว่า และโดดเด่นกว่าล่ะ ? ก็น่าจะมีอยู่หลายคำตอบที่จะตอบคำถามนี้... อาจจะเป็นความสามารถอื่นที่เขามีติดตัวอยู่แล้ว... ที่มันสามารถเอามาปรับใช้ ให้ผลงานของเขามีคุณภาพมากขึ้น อาจจะเป็นประสบการณ์ที่เขาเคยผ่านมา... ที่มันทำให้เขาเข้าใจในบริบท ของความเป็นเนื้อแท้ของผลงานได้ดี อาจจะเป็นลักษณะนิสัยส่วนตัว... ที่มันทำให้เขาสามารถอยู่ร่วมกับคน ในจุดที่เขายืนอยู่ได้ดีกว่าใคร อาจจะเป็นเพราะเขาศึกษามาเยอะ ฝึกฝนมาเยอะ... ที่มันทำให้เขาสามารถทำผลงาน ออกมาได้ดีและทำได้ในระยะเวลาอันรวดเร็ว อาจเป็น "ความตั้งใจ" ที่เขาจงใจไปรับโอกาสนั้นมา หรืออาจเป็น "ความบังเอิญ" ที่เขาเพียงแค่ชอบที่จะทำมันอยู่แล้ว เขาทำมันตั้งแต่... ตอนที่ไม่ได้ผลประโยชน์อะไรจากผลงานนั้น... เมื่อเขาทำมากขึ้น ผลงานก็มากขึ้น คนเห็นมากขึ้น จนท้ายที่สุด ก็มีคนหยิบยื่นโอกาสมาให้เขาเอง... ซึ่งเราไม่อาจรู้ได้เลยว่าโอกาสจะมาที่เราเมื่อไหร่ แต่เราก็ไม่เห็นต้อง "รอ" ถูกมั้ย? ทุก ๆ อย่างเกิด